Yosemite

Yosemite National Park, één van de beroemdste en drukst bezochte nationale parken van Amerika, en naar verluid onvoorstelbaar mooi. Daar woon je dan ineens dichtbij. Nou ja dichtbij, het is nog steeds wel vier en een half uur rijden, maar met een beetje plannen vooraf kun je er een mooi weekendtripje van maken. Dat is ook precies wat ik met Rein en Leuni gedaan heb.

De rit
Om zoveel mogelijk uit het weekend te halen (en de ochtendspits voor te zijn) vertrokken we vrijdags om 6 uur 's ochtends. Zonder al te veel problemen reden we via Oakland de Bay Area uit. Na een koffiepauze bij de Starbucks in Escalon en een rechte weg langs schijnbaar oneindige fruitplantages, reden we een spectaculaire bergpas over. Nu waren we in de Sierra Nevada, en niet veel later reden we het park in. Rond een uur of elf kregen we voor het eerst zicht op Yosemite Valley, met in de verte onmiskenbaar de beroemde Half Dome.

Yosemite Valley van bovenaf
Voor we naar onze slaapplek reden, zijn we eerst de vallei weer uitgereden. Eerst nog een stop vlak voor de tunnel, voor de klassieke foto van Yosemite Valley. Links El Capitan, een bijna vierkant blok graniet dat maar liefst een kilometer recht omhoog rijst vanuit de vallei. Rechts een partij indrukwekkende rotsformaties waar de Half Dome bovenuit torent. Tijdens een korte wandeling de berghelling op naar Inspiration Point, was het uitzicht zelfs nog mooier. Het weer was ideaal, helder blauwe lucht, heerlijk zonnetje, warm maar met een koel briesje. Na de tunnel sloegen we de weg naar Glacier Point in. Onderweg werden we al op prachtige uitzichten getrakteerd, maar Glacier Point sloeg echt alles. Het is een uitzichtpunt op de rand van de klif, met uitzicht over de hele vallei en de omringende bergen. Als je over het randje naar beneden kijkt, kijk je een kilometer de diepte in! De Half Dome bevindt zich aan de overkant op ooghoogte. Ik heb al veel moois gezien tijdens al mijn reizen maar dit was toch wel weer erg indrukwekkend. Na dit spektakel namen we voor het toetje de trail naar Sentinel Dome, een koepelvormig brok rots nog net iets hoger dan Glacier Point. Na een korte wandeling bereikten we de dome en konden naar boven klimmen. Vanaf de top heb je 360 graden rondom vrij uitzicht over de Sierra Nevada. In het lage namiddagzonnetje zag dat er natuurlijk prachtig uit. Na een cultgroepsfoto met de zelfontspanner togen we moe maar voldaan terug naar de auto om onze slaapplek op te gaan zoeken.

Curry Village
Yosemite Valley is letterlijk een toeristenfuik: een doodlopende weg de vallei in met aan het eind een gigantische verzameling campings, hotels, restaurants, winkels, enzovoort om de vier miljoen bezoekers per jaar op te vangen. Wij hadden hier een zogenaamde “canvas cabin” geboekt, zeg maar een veredelde tent, in Curry Village, het budgetgedeelte van de toeristenfuik. Wat een contrast om na al die ruige natuur ineens een parkeerterrein met honderden auto's op te rijden! Na het inchecken vonden we in het donker onze tent, een houten vloer en frame met een canvas dak, met twee krakkemikkige bedden erin, waarvan één tweepersoons. Het meegebrachte eten ging in de beerbestendige container buiten de tent. Na zo'n lange dag waren we natuurlijk wel hongerig geworden, gelukkig is er ook hier een budgetoplossing voor in Curry Village. Voor 12 dollar kun je je helemaal rond eten bij een all-you-can-eat buffet. Prima geregeld! Ook de douches waren in orde, en moe als we waren vielen we na het naar bed gaan meteen in slaap zodat we geen last hadden van de krakende bedden en rumoerige buren (de honderden tenthuisjes staan bot bovenop elkaar).

Yosemite Valley van onderaf
Na een stevig ontbijt bij hetzelfde buffet, gingen we de volgende dag op pad. Na de vorige dag alle beroemde uitzichtpunten op de relatief rustige vrijdag gezien te hebben, besloten we op deze ongetwijfeld veel drukkere zaterdag in de vallei te blijven en wat minder bekende punten te bezoeken. Te voet hebben we een gigantische wandeling door de vallei gemaakt, om al die indrukwekkende rotsen nu van onderaf te zien. We kwamen eerst langs El Capitan. Die rijst zoals gezegd een kilometer recht omhoog. Natuurlijk een enorme uitdaging voor klimmers, er waren er dan ook een aantal te zien als gekleurde stipjes op die enorme granieten wand. De wandeling ging verder door het bos, waar we nog een bijzonder tam hertje tegenkwamen dat zich gewillig liet fotograferen, en terug langs het riviertje en mooie weiden. De trail ging toch nog een klein stukje wat omhoog langs een bergwand, met weer een ander (en weer mooi) uitzicht op El Capitan aan de overkant. Totaal versleten kwamen we terug bij de auto, en togen we naar de Curry Village voor een pizza op het pizza deck en een rustpauze. Aan het eind van de middag namen we de gratis shuttlebus naar Mirror Lake. Dit is een ander beroemd plekje in het park. Hier is een verbreding in het riviertje waar je een prachtige weerspiegeling van Half Dome kunt zien in het heldere water. Helaas droogt het riviertje half augustus helemaal op, zodat er nu alleen een zandstrandje was. Toch een erg mooi plekje, zeker met het lage zonnetje op de rotsen. Ook hier was het erg rustig, van de grote bezoekersaantallen merkten we niets. Terug bij het 'kamp' scheen de ondergaande zon mooi op de Half Dome en konden we nog wat mooie plaatjes schieten.

Tioga Road
Na nog een nacht in onze tent cabin, en andermaal een heerlijk buffet, gingen de spullen weer de auto in. Voor we de terugreis aanvaardden, wilden we echter eerst nog een stuk van Tioga Road rijden. Dit is een weg die uiteindelijk over de 3031 meter hoge Tiogapas leidt. Zover gingen wij niet, maar ook voor de pas zou er genoeg moois te zien zijn. Eerst hadden we echter nog een onwaarschijnlijke ontmoeting bij de benzinepomp met een stel uit Noordwijkerhout. Ik herkende het meisje, jaren geleden zaten we dagelijks in dezelfde bus! Na een gezellig praatje reden we de Tioga Road op. Dit was weer een heel ander uitzicht. Na de groene weelderige vallei gingen we nu veel meer door een kaal rotsachtige landschap. Dit was het meest spectaculair bij Olmsted Point, een uitzichtpunt waar je in de verte Half Dome en de Yosemite Valley vanaf de andere kant kunt zien. Indrukwekkender vonden wij echter de ruigheid van de directe omgeving, overal kale graniet, met hier en daar naaldboompjes die eruitsteken. De lichtgrijze kleur van het graniet, de helblauwe lucht, de groene boompjes, prachtig. We besloten nog een klein stukje verder de weg te volgen naar Tenaya Lake. Dit bleek een bergmeertje zo uit een schilderij van Bos Ross, en na een picknicklunch op het strandje bij het meer bestempelden we dit als eindpunt van de reis en keerden om op weg naar huis. Een lange rit, maar opnieuw zeer vlot zonder oponthoud, en om 7 uur 's avonds zaten we voldaan op de bank na te genieten. Wat een weekend!

Terug in California

Met uitzicht op de skyline van New York landde de Embraer RJ145, een soort vliegende sigaar met 50 zitplaatsen, op Newark. Ik had mijn vlucht pas een paar dagen van te voren kunnen boeken, en daardoor had ik een onhandige tussenstop en een waardeloze zitplaats, maar het Empire State Building en het vrijheidsbeeld maakten een hoop goed – als was het dan van een flinke afstand en in de mist. Eens te meer bevond ik me in een vliegtuig, en na 6 hectische weken (2 in Nederland, 4 in Montreal) had ik eindelijk eens tijd om alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd op me in te laten werken. Soms gaat het allemaal zo snel dat mijn hoofd het ook allemaal niet meer kan bijhouden. Ik probeer dan gewoon maar zoveel mogelijk te genieten. Met een goed gevoel stapte ik in San Francisco de terminal in, en kon na het ophalen van mijn tas nog net in de shuttlebus naar Petaluma springen.

San Francisco
Amper een week terug op mijn eigen stekkie in Petaluma, waren vaders en moeders al weer gearriveerd in de USA voor hun grote reis. Ze bleven eerst nog een paar dagen in San Francisco, en daar heb ik ze op maandag (Labor Day) opgezocht. Op weg naar de afgesproken ontmoetingsplaats liep ik ze al tegen het lijf bij een wielerwedstrijd midden in de stad. Na een bakkie in de Ferry Terminal en de eerste oohs en aahs tussen de wolkenkrabbers, zijn we naar het Museum of Modern Art (SFMOMA) gegaan. Een prachtig gebouw, zowel van buiten als van binnen, en er waren erg mooie exposities van Chinese artiesten, en de publiekstrekker, Frida Kahlo. Eenmaal weer buiten zijn we rustig langs de bekende plekjes gelopen: Union Square, Chinatown, en Lombard Street. Met het bekende trammetje weer terug naar Market Street: wat een belevenis die steile straten op en af, hangend aan de buitenkant van het gammele karretje! Na nog wat omzwervingen de dag afgesloten met een taco in opnieuw de Ferry Building. Moe maar voldaan stapte ik 's avonds weer in de bus naar huis. Wat is het toch een geweldige stad!

Marin
Op donderdag kwamen Rein en Leuni met de veerpont naar Larkspur, waar ik ze tussen de middag opgepikt heb. Na even om het hoekje te hebben gekeken op kantoor, installeerden ze zich voor een lang weekend in de logeerkamer van het appartement. Vrijdags hadden we meteen een vol programma. Eerst naar Mount Tamalpais voor een hike naar de top, met prachtig uitzicht op de baai, de heuvels van Marin, en de kust. Het was al flink heet! We zochten wat afkoeling in Stinson Beach, een plaatsje aan de kust met een heerlijk strand en een behoorlijk alternatieve vibe. Na een stevige lunch zetten we de rit voort naar Muir Beach, waar een prachtig uitzichtpunt op een klif in de oceaan is. Indrukwekkend waten de grote Redwoodbomen in Muir Woods. Na de aanvankelijke drukte werd het verderop op het wandelpad wat rustiger, een sfeer die veel beter past bij die grote reuzen. We sloten deze monsterdag af met een fantastisch uitzicht op de Golden Gate Bridge en San Francisco vanaf de Marin Headlands aan de noordkant van de brug. Met het avondzonnetje erop hebben we heel wat foto's gemaakt!

Point Reyes
Na de geweldige maar slopende dag van gisteren hadden we voor zaterdag alleen een ochtendactiviteit in gedachten: Point Reyes National Seashore. Wel vroeg uit de veren want in het weekend kan het hier nog wel eens druk zijn met dagjesmensen uit de stad. Na een fotostop bij het aangespoelde bootje, reden we naar Chimney Rock voor de prachtige wandeling die ik eerder al met Steph had gemaakt. In het warme ochtendlicht zagen de baai, de boothuisjes, de rotsen en de oceaan er echt heel mooi uit, en bovendien was het nog erg rustig. De zeekoeien, die vorige keer nog op het strand in de zon lagen te bakken, waren nu echter niet te zien (wel te horen!). Na ook nog even bij het vuurtorentje te hebben gekeken, zijn we rustig weer terug gereden naar Petaluma. Natuurlijk wel met een stop onderweg voor een bakkie koffie met een appelpunt!

Petaluma
De rest van het weekend werd in en om Petaluma doorgebracht. Vaders en moeders naar de Art Fair en de Victorian Homes Walk, ik op de mountainbike in het lokale natuurgebiedje. In het restaurantje waar we zijn gaan eten werd ik al herkend (“aren't you the vegetarian?”) . Een kleinigheid maar daar moet je het mee doen om je thuis te voelen zo ver van huis. Verder natuurlijk onwijs gezellig om zo een weekendje met de fam op stap te zijn, samen te eten enzovoorts. Rein en Leuni kijken hun ogen uit, ik ben inmiddels al wel aan al die gekke Amerikaanse dingen gewend maar voor hen is het allemaal nieuw. Leuk om dat door hun ogen nog een keer mee te beleven.

Werk
Na een maand “thuis” werken vanuit Montreal was het weer even wennen op kantoor in Petaluma. Nadat het de eerste drie maanden hier allemaal nog niet zo'n vaart liep met Hippo USA, lijken er nu echter wat dingen van de grond te komen. Er wordt druk gewerkt aan het aannemen van nieuwe mensen, en er is vanuit diverse hoeken interesse in onze software. Ook begint de samenwerking met Nederland wat meer op gang te komen. Zat ik eerst nog vooral erg ver weg, na mijn pitstop in Nederland ben ik nu weer wat meer betrokken bij de ontwikkelingen aldaar en gebruik ik veel vaker Skype (soms wel op onhandige tijden vanwege het tijdverschil). Er is echter nog een hoop te doen!

Plannen
Met het hele najaar en de hele winter in het verschiet worden er volop plannen gemaakt, met het visum op zak gaat dat ook wat makkelijker. Eerst volgend weekend met Rein en Leuni naar Yosemite. Verder staat eind oktober weer een weekje Montreal op het programma. Begin november de ApacheCon in New Orleans, en rond kerst waarschijnlijk weer even naar Nederland, hopelijk met mijn meisje! Op een wat kleinere schaal probeer ik hier de draad van het mountainbiken weer op te pakken, daar was in Montreal niks van gekomen. Ook probeer ik hier het appartement wat gezelliger te maken, en wat meer mensen te leren kennen. Ten slotte is er weer een nieuwe bureaucratische uitdaging: mijn autoverzekering kan ik alleen verlengen als ik een Californisch rijbewijs haal. Dat wordt theorie- en praktijkexamen doen! Voor dat ik dat kan aanvragen moet ik echter eerst een Social Security Number zien te krijgen, zeg maar het Amerikaanse sofinummer. Ik hoef me niet te vervelen de komende tijd.