Alweer een maand terug in Nederland om te werken, en te wachten op mijn verblijfsvergunning voor Canada, realiseerde ik me ineens dat Europa - met haar relatief korte afstanden en goedkope vluchten - straks wel een stuk verder weg is. Met andere woorden, het was zaak om van de nood een deugd te maken en nog wat Europese steden te bezoeken waar ik nog niet eerder geweest was! Midden in de Nederlandse winter is Zuid-Europa altijd een aanlokkelijke bestemming, en zo stapte ik op een regenachtige vrijdagochtend in januari in het vliegtuig naar Madrid!
Het weer in de Spaanse hoofdstad viel een beetje tegen bij aankomst: grijs en miezerig. Gelukkig bevinden zich in Madrid een paar wereldberoemde musea. Het meest bekende is natuurlijk het Prado, maar ik besloot het Reina Sofia te bezoeken. Dat hangt vol met prachtige, wat modernere kunst, bijvoorbeeld van Dali en Miro. Het meesterstuk is echter het wereldberoemde schilderij Guernica, Picasso's interpretatie van het bombardement op het Baskische stadje door de fascisten van Franco. Kamerbreed en zeer indrukwekkend, erg gaaf om een keer in echt te zien. Eenmaal weer buiten nog steeds grauw en grijs, maar zo nu en dan lukte het de zon om even een paar seconden door te breken, en 's avonds werd ik zelfs nog getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang.Zaterdag was het weer flink opgeklaard. Met kaart en fotocamera heb ik het hele centrum lopend doorkruist. Al met al een stad zonder op zichzelf in het oog springende bezienswaardigheden, maar toch een mooie stad als geheel met prachtige architectuur, heel harmonieus zowel qua stijl als kleur, en eigenlijk zonder echt lelijke plekken. En al slenterend door de smalle zijstraatjes kom je het ene na het andere pleintje tegen, vaak met standbeeld en natuurlijk de nodige eettentjes. Ook is het een stad die altijd druk is, elk moment van de dag of nacht zijn er mensen op straat. Verder was ook de slechte economische situatie in Spanje best wel zichtbaar in het straatbeeld. Straatartiesten en bedelaars zijn natuurlijk altijd wel aanwezig in een stad, maar in Madrid waren het er wel heel veel. Het raakt je toch wel als je een keurige man, die je vader zou kunnen zijn, op straat viool ziet staan spelen, met een bordje erbij dat hij door de crisis zijn baan, huis en vrouw is kwijtgeraakt. Toch ging er ook wel een bepaald positivisme van uit, het idee van niet opgeven en het beste er van maken. Mijn euro zal niet veel geholpen hebben, maar alle beetjes helpen, nietwaar?
Zondag was alweer de laatste dag van deze minitrip, en voor ik terugvloog, heb ik de ochtend doorgebracht op de El Rastromarkt. Deze grootste vlooienmarkt van Europa vindt iedere zondag plaats in de smalle straatjes van de wijk La Latina. Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt hier aangeboden. De kern van de markt bestaat uit echte marktkramen, maar wat verderop zitten de gewonen mensen op een kleedje vol met huisraad. Nog weer verderop staan oude mannetjes elkaars postzegelalbums te vergelijken, om te kijken of er nog wat te ruilen valt. Een ontzettend kleurrijk en divers geheel, en heerlijk om overheen te slenteren.Zo waren de 48 uur in Madrid snel voorbij gevlogen en zat ik 's avonds alweer aan tafel bij Rein en Leuni in Noordwijkerhout. Madrid: been there, done that (maar ik moet toch nog een keer terug voor het Prado)!
