Eiger Bike Challenge

Nog maar net terug in Nederland, kon ik al weer mijn spullen pakken voor het volgende avontuur. Zondag 16 augustus stond de Eiger Bike Challenge op het programma, één van de bekendste en zwaarste mountainbikewedstrijden in Europa. Op woensdag toog ik in mijn gehuurde Fiat Panda richting Zwitserland. De reis verliep voorspoedig en aan het einde van de middag bereikte ik Grindelwald, en kon zo op het terras van Hotel Panorama aanschuiven voor een biertje bij Marc, Jeroen en Paul, die even daarvoor gearriveerd waren. We hadden een mooie vierspersoonskamer met balkon, en een prachtig onbelemmerd uitzicht op de beroemde noordwand van de Eiger.

Voor de volgende dag had ik een mooi ritje gevonden op internet, en in mijn GPS geladen. Eerst over de startklim van de wedstrijdroute via de Grosse Scheidegg naar de First op 2167 meter hoogte, vervolgens over leuke singletracks weer naar beneden. De klim was vooral lang (meer dan 1000 hoogtemeters) en voornamelijk over asfalt, maar met prachtige uitzichten over het dal en de omringende bergen. Na een welverdiend bakkie op de First, kregen we de eerste singletrack voorgeschoteld en deze was meteen supertechnisch. Ik wist het grootste gedeelte te rijden, en ook de andere jongens kwamen fietsend dan wel lopend ongeschonden beneden. Na nog wat steil afdaalwerk over brede asfalt- en schotterpaden, waarbij we onze schijfremmen tot de limiet konden testen, gaf de GPS aan dat we een half overwoekerd wandelpad in moesten slaan. Hier begon het avontuurlijke deel van de rit! Via smalle rotsachtige paadjes en vele scherpe bochten daalden we snel af. Het pad werd steeds onduidelijker, en verdween zo nu en dan volledig, maar dankzij de GPS bleven we op koers. Met verbazing en enige schrik werden we gadegeslagen door de Zwitserse koeien, die al in geen jaren meer wandelaars op het pad hadden gezien, laat staan mountainbikers! Uiteindelijk kwamen we netjes weer uit op de weg waar ons hotel aan lag, en iedereen was enthousiast over de enerverende rit!

Later die week arriveerden ook Bjorn en Debora, en Wim en Elmar, en beleefden we een paar gezellige en relaxte dagen in en rond Grindelwald. Een uitstapje met de kabelbaan, lekker uit eten, een beetje slenteren langs de kraampjes bij de start/finish. Vanwege aanhoudende rugklachten veranderde ik mijn inschrijving van de langste afstand (88 km / 3900 hm) naar de kortere (55 km / 2500 hm, ook nog een hele kluif).

Zaterdag was het dan zo ver, en voor dag en dauw daalden we het dal in naar de start. Daar was het nog behoorlijk fris, en een beetje verkleumd ging ik van start. De eerste anderhalf uur was het echter klimmen geblazen, dus ik werd al snel warm. Ik kreeg al snel last van mijn rug, maar vond uit dat af en toe staan op de pedalen goed hielp. Ondertussen was het genieten van het uitzicht, de zon kwam net over de bergen en bescheen het topje van de Eiger: schitterend! De lastige singletrack op de First bleek ook in de wedstrijd te zitten, deze keer voelde ik dat de concentratie na de lange inspanning van de klim wat minder was, en heb ik de moeilijkste stukjes maar gelopen. Na het nodige asfaltdaalwerk (zonde!) werd het de tweede helft van de route steeds meer echt mountainbiken. Het nodige onverharde werk over schotterpaden en door weilanden, en zo nu en dan prachtige technische singletracks, waar ik overal op de fiets kon blijven! De man met de hamer stond voor iedereen klaar op de klim naar Bort, een waanzinnig steil asfaltweggetje waar menigeen van de fiets moest. De top was echter in zicht en je kon de speaker al horen, dus ik heb me vermand en het hele stuk omhoog gefietst. Eenmaal bij de 'top', bleek dit echter niet de top te zijn, maar pas de helft van de klim, en verderop ging het nog steiler omhoog over een grashelling! Hier moest ik toch echt even van de fiets. Omlaag ging het meteen over een technisch pad vol traptreden, hier ben ik tegen beter weten in fietsend omlaag gestuiterd, ondertussen de nodige lopende bikers inhalend. De rest van de route kenmerkte zich door opeenvolgende kortere klimmen, en een aantal leuke singletracks. Voor ik het wist was ik terug in het dorp, en na nog een paar honderd meter klimmen kwam ik over de finish in een tijd van 4 uur en 33 minuten. Ruim binnen de verwachte 5 uur, en ik was nog redelijk fris ook! Tussen al die snelle Zwitsers betekende dat nog steeds een klassering in de achterhoede, maar voor mezelf had ik echter boven verwachting lekker gereden, en belangrijker: enorm genoten! Weer een prachtige rit op het palmares!

In de week na de wedstrijd ben ik met Marc, Bjorn en Debora nog op de camping in Grindelwald blijven hangen. Een beetje geïmproviseerd, want ik had geen kampeerspullen bij me, maar met het prachtige zomerweer was dat goed te doen. We hebben vooral veel gerelaxed, maar op woensdag ben ik met Marc ook nog voor een 'rustig' ritje op pad gegaan. Met de topokaart van de omgeving op zak gingen we op zoek naar leuke singletracks, deze vonden we aanvankelijk niet echt, maar uiteindelijk kwamen we in de buurt van wat op de kaart leek op een waanzinnig pad langs de bergwand. Om dit pad te bereiken moesten we flink klimmen, en uiteindelijk zelfs een heel steil pad met de fiets op de rug beklimmen. Eenmaal boven vonden we inderdaad een schitterend pad langs de afgrond, meestal goed te fietsen. Aan het einde moesten we echter weer beneden, en het was meteen duidelijk dat het steile wandelpad langs een kloof absoluut niet te rijden was. Lopend dus naar beneden, waarbij we en passent nog de woede van een oudere Zwitserse vrouw op de hals haalden, waarom precies was niet helemaal duidelijk. Eenmaal beneden konden we gelukkig nog een voornamelijk vlak bospad dat we eerder die week gelopen hadden, terugpakken naar de camping. Dit was weer fantastisch te rijden singletrack, dus een mooie afsluiter van deze 'expeditie'!

De laatste avond kregen we nog een ontzettende omweersbui te verduren, waarbij we het in Marcs oude tentje niet droog hielden. De volgende dag was het echter toch tijd om te vertrekken. Bjorn en Debora bleven nog een paar dagen, maar Marc moest weer terug naar Nederland, en ik ging door naar de Franse Alpen voor een weekje biken en fotograferen in Les Arcs!