Montreal

Het is eindelijk zo ver: we wonen samen! Of zo voelt het dan toch! Half september heb ik na de vakantiepret in Europa, mijn spullen weer gepakt en ben naar Montreal gevlogen, om bij Steph in te trekken. Het is vooralsnog tijdelijk - de koude Canadese winter laat ik aan mij voorbij gaan om voor de Cape Epic te kunnen trainen. Maar voorlopig zijn we een kleine 10 weken samen, in 'ons' appartementje in Montreal!

Ons optrekje is een klein maar schattig appartementje in de wijk Villeray, een half uurtje fietsen van downtown Montreal. We hebben alles in de buurt: metrostation, park, bakker, supermarkt, restaurants, noem maar op. De huizen hebben de voor Montreal karakteristieke trappen aan de voorgevel. We hebben binnen niet zo heel veel ruimte, maar we hebben wel voor en achter een (gedeeld) balkon. Met z'n tweeën is het wat improviseren qua ruimte maar verder is het erg gezellig en knus in zo'n klein optrekje.

Traditioneel verplaatst men zich in Montreal per metro, maar de stad is bezig zich te profileren als fietsstad en heeft daarvoor naast een netwerk van fietspaden, ook een publiek fietssysteem geintroduceerd, Bixi. Een soort modern witte fietsenplan, waarbij je tegen een kleine vergoeding op zo'n beetje iedere straathoek een fiets kunt pakken, en eenmaal op de plaats van bestemming weer in de dichtsbijzijnde stalling terugzetten. Ik heb voor 28 dollar (ongeveer 18 euro) een maandabonnement genomen en rijd dus lekker op de bixi door de stad. Veel goedkoper èn gezonder dan de metro, en zo leer ik de stad ook nog een beetje kennen.

Ik heb echter ook mijn mountainbike meegenomen, want er moet getraind worden voor de Cape Epic in maart! Off-road is er in de directe omgeving niet zo veel te beleven, en we hebben geen auto, dus ben ik op de weg aangewezen. Gelukkig heeft Quebec het grootste fietspadennetwerk van Noord-Amerika. Aldus een setje wegbanden aangeschaft en op de mountainbike gemonteerd. Het is de bedoeling om de komende maanden zo de nodige kilometers te gaan vreten. Na een eerste verkennistocht heb ik samen met Steph een leuke tocht van 58 km gereden rondom de helft van het eiland van Montreal. Voor Steph een nieuw record en voor mij een goed begin :-)

Ik ben hier echter niet alleen maar om te fietsen en een beetje op de bank voor de tv te liggen, sinds een week ga ik weer naar school! Ik volg vier weken lang Franse lessen op een talenschool in het centrum. 20 uur per week, dat betekent 's ochtends les, 's middags vrij. De klas is klein en de nadruk ligt op het spreken. Leraar Eric uit Normandië is erg geestig en op zeer aangename wijze wandelen we door de leerstof. Nu eens niet droge rijtjes en regels uit het hoofd leren, maar gewoon met elkaar praten en aan elkaar uitleggen. Zo krijgen de woorden en grammaticaregels vanzelf context en zijn ze ook makkelijker te onthouden en toe te passen. De tijd vliegt echt voorbij tijdens de lessen! Buiten school natuurlijk ook oefenen, natuurlijk met Steph en ook bij het boodschappen doen etc.

Verder is het natuurlijk herfst en laat dat nu de mooiste tijd zijn in deze regio! Het is regelmatig heel lekker weer, en de bladeren aan de bomen kleuren felgeel, -oranje en -rood. Een lokale traditie in deze tijd van het jaar is het appelplukken, in het weekend trekt men de stad uit richting de ontelbare boomgaarden om tassen vol met appels te plukken. Ook wij zijn met Stephs vrienden Marie-Hélène en Saber uit plukken geweest, eerst in een appelboomgaard, waar we ook lekker gepicknickt hebben, en vervolgens ook nog bij een courgetteplantage waar je zelf courgettes in de meest uiteenlopende vormen en kleuren van de grond kon rapen. Vervolgens in de file terug naar de stad, want het is dus echt een volkstraditie...

Met die herfstkleuren en lekker weer is het natuurlijk ook ideaal om te gaan mountainbiken, dus afgelopen zaterdag maar eens een auto gehuurd (ook Avis zit om de hoek, we hebben echt alles in de buurt!) en richting Bromont gereden. Vorig jaar was ik hier al eens naar een wereldbekerwedstrijd gaan kijken, toen in de gietende regen. Nu was het echter prachtig helder weer dus kon ik zien dat het daar echt mooi is. Bromont is een klein skioord dat in de zomer de liften openstelt voor fietsers en wandelaars. Veel downhillers dus, maar er is ook een uitgebreid netwerk van cross country trails. Ik heb een heerlijk tocht gemaakt van meer dan 4 uur, over soms hele uitdagende paden, steil omhoog en omlaag en bij tijd en wijle zeer rotsachtig. Genoten van het heerlijke weer en de prachtige herfstkleuren, en ook het wereldbekerparcours meegepakt. Gaaf!

Op de heenweg had ik Steph bij haar moeder afgezet, en op de terugweg dus naar schoonmoeders gereden die een verrukkelijk 3-gangen diner had voorbereid met forel als hoofdgerecht. Hmmmmmmm!!!