Vancouver Island

"The Best Place on Earth" - zo luidt het officiële motto van de Canadese provincie British Columbia. Als je er nog nooit geweest bent, denk je misschien dat een beetje meer bescheidenheid de bedenkers van deze slogan wel zou hebben gesierd. Je hoeft echter maar één keer op Vancouver aan te vliegen om al je bedenkingen te laten varen: het is er gewoon weergaloos mooi! De aan een natuurlijke haven gelegen stad, omringd door groene eilanden en witte bergtoppen, vanuit de lucht heb je er een prachtig uitzicht op. Ook als ik een goed uur na de landing op de veerboot naar Vancouver Island zit, en ik vanaf het zonnedek dicht beboste eilandjes, zeilbootjes en houten boothuisjes voorbij zie komen, kan ik niet anders dan toegeven dat het hier erg mooi is!

Victoria

Victoria, de op Vancouver Island gelegen hoofdstad van BC, is een soort kleine afgezwakte versie van Vancouver. Hier geen glanzende wolkenkrabbers en weelderig Stanley Park, maar wel een haventje waar de bootjes en watervliegtuigjes vertrekken en aankomen, een seawall die je de hele stad rond langs het water voert, en park en strand op loopafstand van het centrum. Met slechts 78.000 inwoners is het allemaal wat gemoedelijker dan Vancouver. Het tempo ligt op eilandniveau: behoorlijk laag. Er is een onevenredige hoeveelheid kleine onafhankelijke winkeltjes en koffieshopjes. Op de markt verkopen de locals hun zelfgemaakte frutsels en etenswaren, en overal in de stad spelen straatartiesten. Kortom, een gezellige boel, leuk om één of twee dagen rond te banjeren, maar dan heb je het ook wel gezien want verder gebeurt er niet zo veel.

Cumberland

Na twee dagen in Victoria pak ik dan ook de Greyhoundbus die langs de oostkust van het eiland naar het noorden rijdt. Onderweg wederom mooi uitzicht op de prachtige omgeving, die wel een beetje aan Noorwegen doet denken. Na een overstap in Nanaimo, pak ik in Courtenay de lokale bus naar Cumberland. Tot voor kort bevolkt door mijnwerkers en houthakkers, is dit plaatsje sinds enige jaren overgenomen door mountainbikers, die een bijna oneindig netwerk van singletrack in de omgeving hebben aangelegd.

Ik had een kamer geboekt in The Riding Fool, het eveneens door mountainbikers gerunde hostel. Dat blijkt tussen 2 en 4 gesloten, en ik kom natuurlijk 5 over 2 aan met de bus. Even informeren in de bikeshop in hetzelfde gebouw, waar men een mooie oplossing weet: kleed je om in de wc, pak een fiets, en ga een rondje mountainbiken tot 4 uur! Zo gezegd zo gedaan, en even later rijd ik de singletrack op. Een waar doolhof van trails, niet makkelijk wijs uit te worden, maar een leuk voorproefje van wat komen ging.



De volgende dag heb ik afgesproken met Martin van Island Mountain Rides voor een gegidste tocht. We rijden direct vanuit het hostel het naastgelegen bos in. Via steile gravelwegen klimmen we omhoog. Dan kan de pret beginnen. De een na de andere singletrackafdaling schiet voorbij. Hier en daar behoorlijk technisch, maar steeds goed te doen. Nauwe slingerpaadjes door dichte bossen worden afgewisseld met open stukken waar recent flink gekapt is. Pure downhilltrails worden gevolgd door echte XC-trails die op en neer gaan. De diversiteit is enorm. De open stukken bieden uitzicht op besneeuwde bergtoppen en idyllische meertjes. Martin wijst in de verte aan waar nog meer trails te vinden zijn. Forbidden Plateau, een XC-paradijs. Mount Washington, het bekende bikepark met diverse lift served DH-trails. Het is duidelijk, rond Cumberland kun je wel een tijdje vooruit qua singletrack. Wij houden het na 3 uurtjes voor gezien, de laatste zeer technische XC-trail die steil maar op en neer bleef gaan heeft me behoorlijk gesloopt. Via een lange rechte singletrackafdaling knallen we terug het dorp in. Ik spreek meteen maar met Martin af voor de volgende dag, want dit vraagt om meer!

Hornby Island

Na de rit in Cumberland de vorige dag, staat nu Hornby Island op het programma. Dit is een klein eilandje voor de kust van Vancouver Island. Met de bus van Island Mountain Rides rijden we naar de veerpont, waar John uit Schotland zich bij ons aansluit. We steken eerst over naar Denman Island, waar we de bikes van de bus laden en de tweede veerpont op fietsen, naar Hornby Island.



Na een korte klim over een brede gravelweg, bereiken we de trailhead. Hornby Island heeft de vorm van een wig: aan één kant is het eiland heel steil, de rest van het eiland loopt heel flauw naar beneden af. Wij volgen een trail die langs de steile kant omhoog loopt. Het uitzicht over de oceaan, Denman Island, en Vancouver Island is meteen spectaculair. Halverwege de klim draaien we bijna 180 graden en klimmen verder, nu met het uitzicht aan de linkerkant.

Eenmaal boven kan, na een lunchpauze op een uitzichtpunt, het singletrackfeest beginnen. Aan de vele fantastische trails op deze flauw aflopende kant van het eiland wordt al 20 jaar gewerkt, ze zijn inmiddels dan ook bijna geperfectioneerd. Snelle goed lopende singletracks met veel flow slingeren tussen de bomen door. De grond is bedekt met een dikke laag mos, met de ogen op de trail gericht snelt de hele wereld als een felgroene waas aan ons voorbij. Het zelfde patroon herhaalt zich keer op keer: we klimmen een stukje, en weer vliegen we via eindeloze slingerende paden omlaag. En nog een keer. En nog een keer. En nog een keer.....

Na een korte pauze bij waarschijnlijk de kleinste bikeshop ter wereld, volgen we een stukje vlakke trail door een bos, aan het einde waarvan zich plotseling een prachtige baai met een wit strand openbaart. Het begint er aardig op te lijken dat we in het paradijs zijn beland!

De dag loopt nu aardig op z'n einde en we moeten de veerpont terug nog halen. Via de weg en wat singletracks daarlangs stoempen we richting haven. Een welverdiend biertje zit er helaas niet in aangezien de havenkroeg er nogal eigenzinnige openingstijden op na houdt. Het mag de pret niet drukken, het is een geweldige dag geweest in misschien wel hét singletrackparadijs!

Vancouver

Na de avonturen op Vancouver Island neem ik weer de bus en de veerboot naar het vasteland. Even bijkomen in Vancouver. Het valt nog niet mee om onderdak te vinden, want de Vancouver Canucks spelen dat weekend in de finale van de ijshockeycup. Uiteindelijk weet ik echter via AirBnB een fantastische slaapplek te vinden in West End, op loopafstand van Stanley Park, en het strand in English Bay. Als ik 's avonds richting centrum loop om wat te gaan drinken met twee Duitse meiden die een week eerder in het vliegtuig naast me zaten, kom ik midden in het feest van de hockeyfans terecht. De Canucks hebben gewonnen, het is een dolle boel. Een week later zullen ze de beslissende wedstrijd echter verliezen en wordt het centrum van Vancouver kort en klein geslagen (ja, daar ook dus). Nu is het echter één en al vrolijkheid. De volgende dag beperk ik me tot een rustige wandeling rond Stanley Park. Wat is het hier toch mooi! Perfect om weer op te laden voor het volgende avontuur onder de middernachtzon in de Yukon Territory!