Eindelijk mountainbiken

Santa Cruz
Na appartement, meubels, mobiele telefoon, en auto was het nu eindelijk tijd voor de finale aanslag op de spaarrekening: een nieuwe mountainbike! Ik had natuurlijk al een goede mountainbike (die ook nog eens heel uit Zuid-Afrika was teruggekomen, al leek het daar lange tijd niet op), maar ja, in Amerika zijn die dingen een stuk goedkoper, en dan nu met die lage dollar.... Kortom een unieke kans om eens iets bijzonders op de kop te tikken. Ik ben zo'n beetje iedere serieuze fietsenwinkel in de omgeving afgeweest, heb verschillende fietsen uitgeprobeerd, maar de keus viel eigenlijk al snel op een model van een lokaal merk, Santa Cruz (uit het gelijknamige plaatsje ten zuiden van San Francisco). Uiteindelijk bij een winkel in Larkspur uitgekomen, waar ze alles wat ik wilde hebben op voorraad hadden, en me ook nog eens een flinke korting gaven omdat het frame van het vorige modeljaar was. Op woensdag de bestelling geplaatst, op donderdag een telefoontje dat hij klaar stond, op vrijdag opgehaald. Een flinke stapel dollars lichter, maar zo blij als een kind reed ik naar huis met de Santa Cruz achterin de wagen, popelend om hem uit te gaan proberen.

 


Helen Putnam
Net buiten Petaluma is een klein natuurparkje, Helen Putnam Regional Park, waar mountainbiken is toegestaan. Ik had van verschillende mensen gehoord dat het erg klein is en dat je er snel op uitgekeken raakt, maar goed het was dichtbij en het leek me prima om de bike even uit te proberen. Aldus op pad gegaan, het was precies 3 km naar de ingang, en al snel had ik de eerste singletrack te pakken. Dat viel eigenlijk helemaal niet tegen! Een lekker snel en slingerend pad, heuvel op heuvel af, dan door het bos en dan weer met prachtig uitzicht op de omgeving. Met behulp van een kaartje dat ik van internet had uitgeprint kon ik alle paden aan elkaar rijgen, en zo had ik toch een kilometer of 7 a 8 bij elkaar gesprokkeld. Inderdaad niet veel, maar net genoeg om even lekker te rijden, bovendien kun je alle paden in twee richtingen rijden. In ieder geval goed om zoiets dicht bij huis te hebben voor een kort ritje voor of na werktijd.


 

Tamarancho... niet dus
Goed de bike was dus in gebruik genomen, nu wilde ik wel eens echt er tegenaan. Via het lokale mountainbikeforum op internet had ik al snel verschillende uitnodigingen te pakken om met wat locals mee te gaan biken. Uiteindelijk voor zaterdagochtend afgesproken ik Fairfax, om de zogenaamde Tamarancho trail te gaan rijden, in de heuvels van Marin County. Hier is het mountainbiken zo ongeveer uitgevonden in de jaren 70, dus het leek me een gepaste plek om te beginnen. Dus 's ochtends vroeg de bike achterin de Subaru gegooid en met een goed humeur op weg gegaan. Het was een half uurtje rijden, dus ik was er zo...... niet dus! Een paar kilometer voor de ontmoetingsplek vallen ineens alle dashboardinstrumenten en de radio uit. Auto aan de kant gezet, motor afgezet, hmmm lampje "check engine", niet goed. Starten ging ook niet meer, leek op een lege accu. In een moment van helderheid had ik ooit het telefoonnummer van de AAA, de Amerikaanse wegenwacht, in mijn portemonnee gestopt, dus maar eens gebeld. Ze doen hier niet veel meer dan een sleepwagen regelen om je naar de dichtstbijzijnde garage te slepen, dus daar maar voor gekozen. De sleepwagen kwam al snel, echter alle garages waren dicht op zaterdag. Bleef over: terug laten slepen naar Petaluma a 12 dollar per mijl, voor een mijltje of 22. Daar ging mijn goed humeur. Gelukkig was de uit El Salvador afkomstige chauffeur van de sleeptruck bijzonder goed geluimd en matste hij me ook nog even door slechts 16 mijl in rekening te brengen. 's Middags nog maar even een rondje in Helen Putnam gaan crossen om de frustraties af te reageren. Daar ook nog een tijdje op een mooi plekje op een bankje in de zon gezeten, op de flank van de heuvel, waar grote roofvogels op ooghoogte langs kwamen vliegen. Dat had een helende werking, en berustend in de situatie ben ik uiteindelijk weer naar huis gegaan.



Herkansing op Boggs Mountain
Natuurlijk via het forum even laten weten aan de mensen die op me stonden te wachten waarom ik niet op was komen dagen, en meteen kreeg ik van iemand anders op zondag een lift aangeboden naar Boggs Mountain, in de bergen ten noorden van Calistoga, die ik eerder al vanuit de auto in de verte had gezien. De volgende ochtend stond er een enorme pickup truck in de straat met twee mountainbikes achterop. Erin zaten twee kerels, Jeff uit Petaluma, die me had uitgenodigd, en zijn maat Lee uit San Rafael. Mijn fiets en ik konden er nog makkelijk bij, dus snel op weg. Het was ongeveer anderhalf uur rijden, en het laatste half uur ging de weg echt kronkelend omhoog de bergen in. Aangekomen op het parkeerterreintje werden we opgewacht door Tim, een soort groot uitgevallen boskabouter, die daar in de buurt woonde en de mountainbikepaden in het bos onderhoudt. Hij had via het forum gezien dat er mensen kwamen dus had hij voor ons een kaart uitgeprint met daarop ingetekend de mooiste route. Mooi was de route inderdaad, we hebben 34 km gereden, bijna alleen maar singletrack, eerst nog mooi glad en glooiend, later steeds technischer met stenen, wortels, overhangende takken, veel klimmen en dalen, en hier en daar een heerlijke switchback (haarspeldbocht). Echt geweldig, en dit bij een heerlijke temperatuur in de frisse berg- en boslucht. Met mijn nieuwe bike kon ik al snel goed overweg, echt een heerlijke fiets, enige probleem is nog dat de zadelpen steeds het frame in zakt. Op de een of andere manier heb ik dat altijd met mountainbikes, de Trek had dezelfde kwaal. In ieder geval zijn we bijna 4 uur bezig geweest (veel stops om op de kaart te kijken), en voldaan vertrokken we halverwege de middag weer richting Petaluma, natuurlijk niet zonder stop bij een groezelige hamburgertent.

 

On the road again
Ondertussen zat ik natuurlijk nog steeds met die kapotte auto. Ik had inmiddels al wel met de ANWB gebeld, en begrepen dat ik de sleepkosten vergoed kon krijgen via mijn reis- en kredietbrief die ik gelukkig ieder jaar weer vergeet op te zeggen. Op maandagochtend meteen maar gebeld met Tom van de Subarugarage waar ik de auto gekocht heb, en die beloofde 's avonds na werktijd meteen even langs te komen om me weer "on the road" te helpen. Inderdaad belde hij om een uur of zes dat hij er aan kwam, en even later concludeerde hij wat ik al vermoedde, een kapotte alternator waardoor de accu niet opgeladen wordt. Hij had een nieuwe meegenomen, en binnen 5 minuten kon ik weer rijden, en zonder dat ik iets hoefde te betalen. Ik moest nog wel even een kwartiertje rond toeren om de accu op te laden, maar dat vond ik niet erg want ik was maar al te blij dat ik weer kon rijden!