Whistler

Na de eerste week van mijn vakantie in Vancouver te hebben doorgebracht, stond de tweede week in het teken van, hoe kan het ook anders, mountainbiken. De omgeving van Vancouver is een mountainbikemekka, en staat vooral bekend om de extreem technische trails. Onbetwiste hoofdstad van dit paradijs is Whistler, twee uur ten noorden van Vancouver.

Vanuit de stad heb ik eerst de Greyhoundbus gepakt naar Squamish, halverwege de prachtige "Sea to Sky Highway" van Vancouver naar Whistler. In de bossen nabij dit voormalige houthakkersplaatsje heb ik een flinke "opwarmrit" gemaakt over geweldige trails. Een plaats om nog eens terug te komen en wat meer tijd door te brengen.

De volgende dag kwam ik vrij vroeg in Whistler aan. Ik kon eigenlijk pas eind van de middag inchecken in mijn hotel, maar ik werd door de leuke dames aan de receptie prompt geupgrade naar een compleet appartement waar ik meteen in kon! Ook bij de fietsverhuur kreeg ik mijn mountainbike, die ik pas voor de volgende dag gereserveerd had, al mee. Zo kon ik nog even snel een middagritje maken in het Lost Lake Park vlakbij Whistler Village, wederom over fantastische paden.

Na een heerlijke nacht in mijn queen size bed meldde ik me de volgende morgen bij Whistler Bike Guide. Ik had voor de eerste dag een gids besproken. Er is een duizelingwekkende hoeveelheid aan trails in en rond Whistler, en de moeilijkheidsgraad is zo nu en dan behoorlijk intimiderend. Het idee was daarom om de gids mij wat wegwijs te laten maken, zodat ik trails zou kunnen rijden die voor mij uitdagend maar niet te moeilijk zouden zijn. Bovendien wilde ik wat coaching om de techniek weer naar een hoger niveau te brengen. En het moet gezegd worden dat gids Cory één van de beste was die ik heb meegemaakt. We hebben een fantastische rit gemaakt over een uiteenlopende mix van trails, waarbij soms het uiterste van mijn techniek werd gevraagd. Sommige stukken vond ik behoorlijk intimiderend en zou ik normaal zeker niet gereden hebben, maar met de coaching van Cory wist ik mezelf steeds weer te overwinnen en de moeilijke passages heelhuids door te komen. Ik vond het behoorlijk heftig, de adrenaline gierde door mijn lijf! Dat is ook behoorlijk vermoeiend zo bleek want op een gegeven moment ebde de concentratie weg, en ging ik behoorlijk op m'n plaat. Gelukkig alleen schrammen en beurse plekken. Het hoort er nou eenmaal bij, als je je grenzen probeert te verleggen. We hebben daarna maar wat rustiger aan gedaan en de rit afgemaakt over wat makkelijkere paden.

Na deze enerverende rit de volgende dag maar wat kalmer aan gedaan. Er was ook regen voorspeld dus lekker uitgeslapen en een beetje aangerommeld. 's Middags nog wel een mooi ritje gemaakt tussen de miezerbuitjes door, over leuke paden langs een riviertje.



De laatste dag in Whistler had ik een monstertocht gepland. Ik had voor de hele dag een gids gehuurd en wilde Comfortably Numb rijden, een gruwelijk technische trail van 24 km door de "backcountry" van Whistler. De trail is zo technisch dat de gemiddelde rijtijd rond de 5 uur ligt! Ik had wat overtuigingskracht nodig om gids Scott warm te laten lopen voor dit plan, maar uiteindelijk werd er proviand ingeslagen, een lift naar de trailhead geregeld, en kon het avontuur beginnen. De trail maakte alle verwachtingen waar: 4 uur lang klimmen over smalle paadjes vol wortels en stenen, door dichte bossen en soms door wat meer open stukken over grote plakken graniet. De enige mogelijkheid om ons te bedenken was na 1 uur, daarna gingen we echt de wildernis in, geen water, geen mobiel telefoonsignaal, geen weg terug. Na eindelijk het hoogste punt bereikt te hebben, volgde nog een flink stuk wat op en neer ging, en voelde alsof het voornamelijk omhoog liep. Daarna eindelijk de afdaling. Een uur lang dalen over wederom technische paden, nu behoorlijk rotsachtig en met veel scherpe stenen. Na een dikke 5 uur kwamen we uiteindelijk in het Lost Lake Park park uit en konden we rustig over het fietspad uitrollen terug naar het dorp. Met een biertje op het terras heb ik met Scott geprobeerd te bedenken hoe je deze trail nou het beste kunt omschrijven, maar we zijn er niet uitgekomen. Deze trail kun je alleen begrijpen als je hem een keer gereden hebt. Wederom een klassieker om op het palmares bij te schrijven!

De volgende dag heb ik uitgecheckt en mijn rugtas bij Whistler Bike Guide gestald. Ik mocht de bike nog een dagje houden en ben rustig naar een uitzichtpunt gefietst. Prachtige uitzicht over Green Lake en de Whistler Valley. Ik was behoorlijk gaar van de dagen ervoor maar heb toch nog een gave trail gedaan. "River Runs Through It" is een klassieker in Whistler en ligt vol met houten stunts. Normaal niet echt mijn ding maar bijna ieder stunt heeft een moeilijke en een makkelijke variant, en meestal is er ook de optie om er gewoon omheen te rijden. Op die manier toch nog een hoop lol gehad, en na afloop even lekker op een bankje aan een meerjte in de zon uitgeblazen. De vakantie zat er nu echt op. Fiets ingeleverd, gedoucht in de bike shop, snelle hap gehaald, en klaar gemaakt voor vertrek. Met bus en trein ben ik naar het vliegveld gereisd, alwaar ik een comfortabel bankje heb uitgezocht om nog een paar uurtjes te slapen. De volgende ochtend vroeg de lucht in en aan het eind van de dag was ik weer thuis in Montreal.