Bezoek uit Nederland, trainen, en een Mehari!

Reünie
Ik was nog maar net een paar dagen terug uit Nederland en er stond alweer bezoek voor de deur. Roos en Peter kwamen voor ze met de camper op pad gingen een paar dagen logeren. Na de verplichte hamburger op de eerste avond heb ik ze de volgende dag de omgeving laten zien. Eerst naar Point Reyes, waar we de prachtige Chimney Rock wandeling gemaakt hebben. Daarna naar het vuurtorentje, waar de wind inmiddels zo was aangewakkerd dat we van de ranger niet meer de trap af er naar toe mochten. Na een heerlijke lunch op een terrasje in Stinson Beach zijn we richting Mount Tamalpais gereden voor het 360 graden uitzicht vanaf de top. Ten slotte nog even vanaf de Marin Headlands wat kiekjes geschoten van de altijd fotogenieke Golden Gate Bridge. Het was erg leuk om ruim 4 jaar na onze gezamenlijke trip in Mexico weer met z'n drietjes op stap te zijn. En al die mooie plekjes in de omgeving gaan nog steeds niet vervelen, al heb ik ze inmiddels al vaak gezien (en laten zien). We hebben de dag afgesloten bij Sooze, mijn favoriete restaurantje in Petaluma. De volgende dag zijn Roos en Peter op de bus naar Oakland gestapt om daar hun camper op te halen, waarmee ze een enorme tocht langs allerlei nationale parken gingen maken.

Napa Valley Dirt Classic
Nog datzelfde weekend ben ik zondags richting Napa Valley gereden (bekend van de wijn) voor de Napa Valley Dirt Classic, een mountainbikewedstrijd. De wedstrijd was in een klein plaatsje in de heuvels, op het terrein van een school. Het parcours was één grote ronde van 30 km over de heuvel de naburige vallei in, en weer terug. Bij de start kwam ik J.L. nog tegen, waarmee ik een maand geleden de Dutch mountainbike ride had gereden. De route ging de eerste helft van de wedstrijd vooral over leuke glooiende bospaadjes. De ondergrond was al erg droog, grote stofwolken stegen er op van de bikers voor me en eindigden in mijn longen. Het was nog niet echt zwaar of moeilijk dus ik had het tempo er lekker in zitten. De afdaling de naburige vallei in was geweldig, steile bochtige singletrack, echt heel gaaf! Toen moest er echter terug omhoog geklommen worden! Ik had er al over gehoord, het zou steil worden, maar zo steil had ik niet verwacht. De meesten stapten meteen al af en begonnen te lopen, ik heb het nog even fietsend geprobeerd maar het was niet te doen. Zo'n loopstuk steil omhoog hakt er flink in en eenmaal boven was ik dan ook flink kapot. Het laatste stukje naar de finish dus op m'n tandvlees voltooid. Vlak voor de meet werd ik ingehaald door J.L.. "Laat je je inhalen door een man van 50?!?" riep hij na de finish ;-) Ik was 19e geworden van de 29 in mijn categorie, maar het belangrijkste was natuurlijk dat het weer een geweldige wedstrijd was waar ik echt van heb genoten. En wat is Napa Valley mooi! Daar moet ik zeker nog eens heen!

Monstertocht 1
In mei ga ik twee zware wedstrijden rijden, dus ik moest nog even flink trainen deze maand. Dat is hier echter geen straf met al die mooie trails, dus voor het volgende weekend op de computer een mooie route uitgepuzzeld en in mijn GPS gezet. Van Olema, vlak bij Point Reyes, ben ik door de heuvels rondom Pine Mountain richting Fairfax gereden. De klimmen waren steil, en de ondergrond leek door opdrogende modder soms op cement, dat was dus erg zwaar. Bij Fairfax kon ik een rondje Tamarancho meepikken, dat is een speciaal aangelegde mountainbikeroute geheel over smalle technische singletrack. Je hebt er wel een vergunning nodig, die heb ik maar natuurlijk niet bij me, en prompt werd ik door een vrijwilliger gecontroleerd. Gelukkig was hij niet erg streng en kon ik verder rijden. Na Tamarancho en nog wat heuvels, een steile klim over de weg. Ik was flink stuk en had zo bleek eigenlijk te weinig eten meegenomen. Toch bovengekomen, en toen was het nog 20 km terug naar de auto over Bolinas Ridge, een leuke route met soms mooi uitzicht op de kust en Point Reyes, en gelukkig in deze richting voornamelijk bergaf. Terug bij de auto had ik er 68 km en zo'n 2000 hoogtemeters op zitten.

Monstertocht 2
Na die zware tocht voor de volgende week maar een wat kortere route uitgevogeld, met wat minder steile klimmen. Vanuit de Marin Headlands richting Mount Tamalpais, en vandaar over de voor mij nieuwe Coast View Trail van 500 meter hoogte helemaal afdalen naar de kust. Dan weer door de Marin Headlands terug. Het was lekker weer, en het klimmen richting Mt Tam ging goed. Met opzet ook vrij rustig aan gedaan. Daarna de afdaling. De Coast View Trail is vrij recent van een brede onverharde weg omgevormd toch een smal slingerend pad, en heeft prachtige uitzichten op de oceaan. Dit is een van de weinige singletracks in dit gebied waar je met de mountainbike op mag. Het was echt een aangename verrassing, een super lopende afdaling met lekkere bochten, en natuurlijk het voorgenoemde uitzicht. Eenmaal beneden moest ik vanaf Muir Beach wel een enorme steile heuvel beklimmen om weer in de Marin Headlands te komen, ik had echter nog genoeg kracht in mijn benen en verschillende wandelaars keken mij met gefronste wenkbrauwen aan toen ik daar omhoog reed. Toen was het nog maar een klein stukje, en terug bij de auto stonden er 47 km en 1400 hoogtemeters op de teller. En ik was niet steenkapot, wat ook wel eens lekker is! ;-)

Santa Cruz
Dat weekend kwam ook Roos nog even aanwaaien. Peter ging direct na hun camperreis terug, maar Roos zou nog een paar daagjes in San Francisco doorbrengen. Op zaterdag maar een rustdagje gehouden want Roos had net die campertocht er op zitten, en ik de monstertocht de vorige dag. Lekker gerelaxed en een beetje door Petaluma geslenterd, en heerlijk Thais gegeten. Er was een minihittegolfje en we konden zowaar buiten eten! De volgende dag zijn de de Highway 1 richting zuiden afgereden richting Santa Cruz. Een mooie kustweg, en hoe dichter je bij Santa Cruz komt, hoe meer je merkt dat hier het Californië begint dat we van televisie en film kennen: prachtige stranden, mooie weer, surfers op de hoge golven. Onderweg zijn we even gestopt bij het vuurtorentje bij Pigeon Point. Hier is een hostel in. Lijkt me geweldig, al is het wel in de middle of nowhere. Eenmaal aangekomen en de auto geparkeerd in Santa Cruz hebben we eerst maar eens een bakkie gedaan op het terras van een strandtent. Overal zongebruinde zonnebrildragende jongens en meisjes, met daartussen de nodige vreemde snuiters want het linkse Santa Cruz is een verzamelplek voor alternatievelingen. Op die pier, waar een heerlijk briesje waaide, hebben we ook nog fish en chips gegeten. Daarna de boulevard afgewandeld, en over de beroemde Santa Cruz Boardwalk, een nostalgisch pretparkje recht aan strand, met houten rollercoaster en andere ouderwetse attracties. Na een heerlijk yoghurtijsje en een inspectie van een leegstaand gebouw wat ons perfect leek om een fantastisch hostel te beginnen, zijn we weer terug langs de 1 gereden en heb ik Roos in San Francisco afgezet.

Mehari
Die week liep ik 's ochtends naar mijn werk langs de garage om de hoek, zie ik ineens een Mehari staan! Natuurlijk even goed bekeken, het was een originele Amerikaanse met grote koplampen. Ik moest toch nog een afspraak maken voor een servicebeurt van mijn auto, dus even naar binnen gelopen en meteen geïnformeerd naar de Mehari. Die bleek van de eigenaresse van de garage te zijn, en toen ik vertelde dat ik er zelf ook jarenlang eentje had gehad, kreeg ik prompt de sleutels in mijn handen gedrukt met de woorden "take it for a spin!". Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen en zo reed ik die ochtend door de straat in een Amerikaanse Mehari. Hij reed net zo lekker als mijn eigen Mehari dat altijd deed, en mijn humeur kon die dag natuurlijk niet meer stuk! Hij was overigens te koop, als ik hier zou blijven dan zou ik het wel weten...

China Camp
Eén van de wedstrijden die ik ga rijden is een 8 uursrace, in 8 uur zoveel mogelijk rondjes van 20 km voltooien. Nog nooit gedaan, en ik wilde wel eens weten hoe ik er voor stond. Aldus het plan opgevat om een "6 uurstraining" te gaan doen in China Camp State Park. Daar is een mooi rondje van 15 km, leuke singletrack, en een niet al te steil klimmetje. Vrijdag 's morgens rustig begonnen, en binnen een uur het eerste rondje afgewerkt. Dat ging goed. Na het tweede rondje had ik eigenlijk gepland een pitstop te houden bij de auto, maar het ging nog zo lekker dat ik eerst nog het derde rondje reed. Weer rond de 55 minuten. Na 10 minuutjes uitrusten, eten en drinken bij de auto, weer op pad gegaan. Ik wist nog twee rondjes van rond de 55 minuten te rijden. Ik was dus nog geen 5 uur bezig. De koek begon nu wel een beetje op te raken, het laatste rondje dus lekker rustig uitgereden, uiteindelijk kwam ik na in totaal 5 uur en 55 minuten terug bij de auto. Zes ronden, met tot en met de vijfde behoorlijk gelijkmatige rondetijden. Daar was ik geheel niet ontevreden over!

Annadel
Zondags stond er een rustige training van anderhalf a twee uur op de planning. 's Ochtends nog even boodschappen doen bij de Safeway, waar ik Jeff tegenkwam. Die had wel zin om even te gaan rijden, en een paar uur later troffen we elkaar bij Annadel State Park, de mountainbikeparel van de North Bay met zo'n 50 km aan geweldige singletrack. Ik was hier natuurlijk al een paar keer eerder geweest, maar het bleek toch maar weer dat je met een local toch pas echt op de mooie paadjes komt, vooral die die niet op de kaart staan. We hebben lekker een kleine twee uur over de prachtige singletracks gereden, waarna ik het voor gezien hield en Jeff nog even doorging voor een extra rondje. Echt een hele gave rit! Ook na al dat alleen rijden (trainen gaat nou eenmaal beter alleen) de afgelopen weken leuk om weer eens met iemand samen te rijden. Dit zijn toch wel de momenten dat ik denk "misschien moet ik hier toch langer blijven"! ;-)

Klaar voor de start
Zo ben ik hopelijk klaar voor de wedstrijden komende weken. Morgen de "Coolest 24 Hour" (ik doe de 8-uursrace maar er is dus ook een 24-uursrace) in het plaatsje Cool (heet echt zo!), ten oosten van Sacramento. Er is helaas regen voorspeld, als het maar niet de hele wedstrijd regent! Daarna nog even een weekje hard trainen want over twee weken staat de So No Mas 100 op het programma. Een marathon over 100 km met 4000 hoogtemeters, twee ronden om Lake Sonoma. Dat gaat echt heel zwaar worden. Na de So No Mas ben ik dan het mountainbiken wel weer even zat en ga ik een weekje naar Montreal om Steph eindelijk weer te zien na twee en een halve maand. Genoeg om naar uit te kijken dus!